ถ้าอยากให้วงการภาพยนตร์ไทยไปถึงระดับโลก รัฐควรจัดหากองทุนให้คนทำภาพยนตร์รุ่นใหม่ๆ ได้ใช้กองทุน เข้าถึงองค์ความรู้ด้านต่างๆ ของการทำภาพยนตร์ เพื่อส่งเสริมให้คนรุ่นใหม่ได้มีไอเดียต่อยอดในการสร้างสรรค์ผลงาน
คิม แด จุง เป็นประธานาธิบดีตอนหลังวิกฤติต้มยำกุ้งของบ้านเรา ตอนนั้นไปเจอกันที่เซี่ยงไฮ้
เดือนพฤศจิกายน ปี 2001 เขามาชวนพวกอาเชียนว่า ทำหนังกันไหม เพราะเกาหลีกำลังทำหนังกันอย่างจริงจัง จะส่งเสริมละคร ส่งเสริมเด็กใหม่ๆ เราก็สนใจ ปรากฏว่าเขาจ้าง สตีเวน สปีลเบิร์ก
มาร่วมกับเครือซัมซุง ตั้งบริษัทย่อยขึ้นมา เริ่มทำ แล้วบริษัทอื่นก็ตามมา เขาเรียนรู้จากฮอลลีวู้ด ผมเคยทำหนังมาก่อน อยู่กับผู้กำกับสร้างหนังมา สร้างแบบสุกเอาเผากินก็มี สร้างแบบดีๆ ก็มี แต่ระยะหลังผู้กำกับเด็กๆ อย่างคุณอภิชาติ เก่งๆ มีเยอะ แล้วไปได้รับรางวัลมา ปัญหาก็คือว่า ถ้าเรามีกองทุนให้กับพวกเด็กรุ่นใหม่ทำหนัง แล้วให้รัฐจ้างพวก knowhow เก่งๆ มาช่วย ผมคิดว่าเป็นเรื่องที่เราไม่แพ้หรอกครับ ถ้าเราเขียนนิยายดีๆ เขียนเรื่องที่น่าสนใจ ทำให้เราสร้างหนังที่เป็นคัลเจอร์ของเราได้ มีคนวาดการ์ตูนแบบไทย ผมจำชื่อไม่ได้ ก็ประสบความสำเร็จ เราประสบความสำเร็จน้อย เพราะไม่เป็นทีมเวิร์ค แต่เราจะทำอย่างไรให้จริงจัง ตอนนั้นผมคิดทำจริงจังมาก แม้กระทั่งคิดว่าจะใช้แถวบางกะเจ้าทำโรงถ่ายทำอะไร เพื่อให้ฝรั่งมาใช้เพราะบรรยากาศดีและที่ว่างมีเยอะ แล้ว ดร.สุรพงษ์ คิดจะทำแอนิเมชั่น เราไปไกลอยู่ แต่ว่าถูกทุบซะก่อน
