รัฐบาลควรช่วยกลุ่มทุนขนาดเล็กให้สามารถดูแลตัวเองได้ กลุ่มทุนเล็กก็จะแข็งแรงขึ้น ในขณะเดียวกันก็ส่งเสริมให้กลุ่มทุนขนาดใหญ่ออกไปแข่งขันระดับโลก
มันเป็นสัจธรรมของระบบเศษฐกิจทุนนิยมที่ไม่สามารถสร้างคำว่า Common prosperity หรือความมั่งคั่งอย่างทั่วถึง มันเป็นปกติของปลาใหญ่กินปลาเล็ก ปลาเร็วกินปลาช้า แล้วก็มันเป็นอย่างนี้จริงๆ ในทุกประเทศทั่วโลก แต่ว่าเขาจะมีวิธีแก้ เขาจะให้แต้มต่อกับผู้ที่สู้ตัวใหญ่ไม่ได้ ผู้ที่เดินช้าไม่สามารถเดินเร็วได้ เขาจะมีวิธีให้แต้มต่อ ตอนสมัยผม ผมศึกษาจีน ผมกับท่านจูหลงจี คุยกันตั้งแต่ผมยังไม่เป็นนายกฯ ผมได้รับเชิญไปเยือนจีนตั้งแต่ยังตั้งพรรคอยู่ ผมขอเข้าพบท่านจูหลงจี ถ้าไม่งั้นผมไม่ไป เขาก็เลยให้ผมพบ 15 นาที ท่านจะออกไปทานข้าว แต่ท่านคุยกับผมตั้ง 45 นาที คุยกันแลกเปลี่ยนเรื่องความคิดเรื่องเศรษฐกิจกัน ก็สนุกสนาน สรุปจีนก่อนเติ้งเสี่ยวผิงมา จีนเป็น Socialism 100% พอเติ้งเสี่ยวผิงมา เติ้งเสี่ยวผิงอัดฉีดความเป็น Capitalism ในสังคมจีน เพราะฉะนั้นจีนก็จะผสมระหว่าง Socialism กับ capitalism เพื่อให้ข้างล่างมันอยู่ได้แล้ว ข้างบนไปแข่งกับโลก เอาเลยเว่ยมึงตัวใหญ่ มึงไปแข่งกับเขา ผลสุดท้ายจีนก็สำเร็จส่วนหนึ่ง แต่อย่างว่าช่องว่างมันก็ยังเยอะอยู่ พอของไทยผมเห็นปุ๊บ ผมเด็กบ้านนอก ผมโตมาจากบ้านนอก ผมเห็นบ้านนอกยังแย่อยู่ แต่ว่าผมมาอยู่กรุงเทพผมค้าขายร่ำรวยแล้ว ผมก็คิดว่าเราจะทำยังไงช่วยคนบ้านนอก ผมก็เอา Concept ของ Socialism ไปใส่กับพื้นฐานราก ตั้งกองทุนหมู่บ้าน พักหนี้เกษตรกรรายย่อย แล้วก็จัดเรื่องสินค้า เพื่อให้คนข้างล่างแข็งแรงขึ้น พอแข็งแรงคนข้างบนสบายอยู่แล้วยังไงก็แข็งแรง เราก็ดันคนข้างล่างให้แข็งแรง จีน Inject Capitalism เข้าไปใน Socialism ของผม Inject Socialism เข้าไปใน Capitalism เพราะของเราเป็นทุนนิยมอยู่แล้ว ผมก็เลยเอาระบบของ Socialism เข้าไปใส่ในฐานราก ไม่ใส่ฐานบนใส่ฐานล่าง ก็เป็นวิธีแก้ที่ดีที่สุด แล้วก็วันนี้ท่านสังเกตไหมว่าของเรา ทำไมเศรษฐกิจทำไมไม่โต สิงคโปร์ปิดประเทศมากกว่าเราอีก โต 7.2 เพราะอะไร เพราะว่าสิงคโปร์เขาค้าขายทางเทคโนโลยีเยอะ เขาเข้าไปหากินกับเทคโนโลยีเยอะ ประชาชนก็ WFH work from ทั่วโลกได้ เศรษฐกิจในประเทศเขาเปิดปกติ แต่ของเราเศรษฐกิจในประเทศเดี๋ยวปิดเดี๋ยวเปิด ไม่ใช่ว่าปิดเรื่องต่างประเทศอย่างเดียว เราปิดเปิดในประเทศด้วย Domestic Economy เศรษฐกิจในประเทศเราโตกว่าสิงคโปร์เยอะแต่เราไม่ได้ส่งเสริมเท่าที่ควร เราไปอาศัยท่องเที่ยวกับส่งออกมากเกินไป ไม่ใช่มากเกินแต่ว่าเราต้องเอาเศรษฐกิจในประเทศให้มันฟื้นให้ได้ ให้มันแข็งให้ได้ เรื่องสินค้าเกษตรพยายามให้ฟื้น ถ้าไม่ทำตรงนี้ เราไม่มีทางที่จะทำให้คนมีความหวัง คนระดับฐานล่าง คนระดับการศึกษาน้อย คนที่ไม่มีตังค์ ไม่มีความหวัง เพราะเราไม่ได้ห่วงเท่าที่ควร เราห่วงแต่เศรษฐกิจฐานบน
