จากคนแดนไกล พลัดบ้านเกิดเมืองนอน มาต่างแดนดิน ออกโบยบินในโลกกว้างใหญ่ ถูกเรียกขาน เป็นคนแดนไกล โดดเดี่ยวเดียวดายทุกวัน นึกถึงแต่เมื่อคร้ัง ยังอยู่เมืองไทย ผู้คนมากมายที่รักและผูกพันสุขหรือทุกข์ได้จ้องตากันแค่นั้นก็เข้าใจ

สายตายังจับจ้อง มองที่ดวงดาว สองเท้ายังคงเดินดิน เหมือนกับวันนั้น ทุกข์และสุข หลั่งไหลผ่านชีวิตฉัน ผ่านพบเจอประสบการณ์ ไม่ซ้ำใคร ถามว่ามันเหนื่อยไหมกับที่ผ่านมา ทุกๆ ก้าวมันมีราคาที่ต้องจ่ายไป รักและเกลียด ก้อนหินกับช่อดอกไม้ สุดท้ายจะเป็นยังไง ก็ช่างมัน

“การที่จะไปหวังว่าโควิดจะหายไปจากโลก ไม่มีแล้ว ไม่มีหาย ยังอยู่ แต่อยู่แบบมียาป้องกัน เหมือนไข้หวัด แต่ถ้าเรายังกลัวอยู่ ยังวาดความกลัว ไม่กลับเข้าไปนิวนอร์มอล “ไพรซ์ ทู เพย์” สิ่งที่เสียหายเลยก็คือเศรษฐกิจ

ความไม่พอใจในการบริหารราชการของรัฐบาล ดร.ทักษิณ ชินวัตร เริ่มต้นขึ้นในปี 2548 หลังการชนะเลือกตั้งอย่างถล่มทลาย 377 จาก 500 เสียง และได้คะแนนจากประชาชนรวม 18.99 ล้านเสียง

หากประชาชนไม่ใส่ใจทางการเมือง หรือสำนึกทางการเมืองต่ำ จะถูกครอบงำจากนักการเมือง เพราะฉะนั้น “ความใส่ใจทางการเมือง” เป็นหน้าที่พลเมืองอย่างหนึ่ง ประชาชนต้องร่วมกันตรวจสอบการใช้งบประมาณภาครัฐ เพื่อไม่ให้กระทบกันคนรุ่นหลัง

ประเทศไทยจะก้าวหน้าทัศนคติของผู้นำเป็นสิ่งสำคัญ ผู้นำต้องให้โอกาสคนในประเทศเข้าถึงแหล่งทุนและความรู้ ผู้นำต้องเคารพเสรีภาพและศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของคนไทย

อนาคตวันข้างหน้าของประเทศต้องเริ่มจากครอบครัวต้องสร้างโอกาสของการเรียนรู้ตลอดชีวิตให้เกิดขึ้น ลดการพึ่งพาจากภาครัฐ มุ่งเรียนรู้จากแหล่งอื่น ๆ อย่าให้คนอื่นกำหนดโชคชะตาของเรา

การสร้างนโยบายต้องเริ่มจากความต้องการของประชาชน สวัสดิการปัจจัยพื้นฐานต้องมีครบ ผู้นำพรรคการเมืองต้องรวบรวมคนมีความรู้มาช่วยบ้านเมือง และกองทัพต้องปฏิรูป

วิสัยทัศน์ในยามวิกฤติโรคระบาด ต้องรับมือด้วยหลักวิทยาศาสตร์ แก้ปัญหาอย่างมีระบบ สื่อสารให้ประชาชนลดความตระหนก และกระจายอำนาจการจัดการ ไม่ใช่รวมศูนย์

วิสัยทัศน์ในยามเศรษฐกิจประเทศไทยต้องปรับโครงสร้าง เริ่มจากสร้างเครดิตที่ดีให้ประเทศใหม่ ไม่แก้หนี้ด้วยหนี้ แต่ต้องแก้หนี้ด้วยรายได้ และพิจารณาการบริหารงบประมาณให้ถูกจุด